Isang araw, naglakbay si Lila sa gubat upang maghanap ng mga bagong kaibigan. Habang naglalakad, napansin niya ang makukulay na paruparo na masayang lumilipad sa paligid.
“Pa-ru-pa-ro!” sabi ni Lila, sabay palakpak sa bawat pantig ng salita. Sumunod, nakakita siya ng malambing na ibon na nag-aawitan sa sanga ng puno. “I-bon!” sigaw niya, at muli niyang pinalakpak ang bawat pantig.
Habang naglalakad si Lila, naisip niya, “Ang bawat salita ay parang isang himig na may kanya-kanyang tunog, at kapag pinalakpak ko ito, nalalaman ko kung ilan ang bahagi nito!”
Masayang nagpatuloy si Lila sa kanyang paglalakbay, nagbibilang ng mga pantig sa bawat salitang kanyang naririnig.